Hallo allemaal!

Jullie zijn 2 november nog steeds allemaal welkom op dit mooie eiland. Alleen niet bij de officiële opening van onze bedrijven. HET WAS NAMELIJK EEN GRAP! We zijn vandaag gewoon aan het werk gegaan als divemaster en instructeur. Hopelijk kunnen jullie er om lachen... We hadden eerlijk gezegd niet verwacht dat het zo echt overkwam. Dus als er mensen geshockeerd waren, onze excuses.

Vorige week heb ik met Nina een diepe duik gemaakt op het rif van het Sea Aquarium. Doel van de duik was om eindelijk weer eens een diepe duik te maken en voor Nina (en ook een beetje voor mij) inert gas narcose te ervaren. (Voor de niet duikers; stikstof, aanwezig in ademlucht heeft vanaf een meter of 30 met toenemende diepte een narcotiserende werking. Vroeger (in de tijd van mijn vriend Cousteau, Jacques voor intimi zoals ik) werd dit ook wel diepteroes genoemd. Hierdoor wordt o.a. het korte termijngeheugen nadelig beïnvloed en kan een duiker een ‘vals gevoel van veiligheid krijgen’ ofwel het beoordelingsvermogen kan nadelig worden beïnvloed. Ook kan het voorkomen dat een duiker euforisch, of juist heel angstig wordt.

Even tussendoor; een week of twee geleden hebben twee duikers op ‘ons’ huisrif, bij Jan Thiel een Zeepaardje gevonden. Het zat op het rif in een soort nis, op 14 meter diepte. Duikers die via Scuba Do doken hadden de plaats zorgvuldig gemarkeerd met een loodblok. Leen, een collega van mij en ik moesten op het rif het bord dat de richting terug naar de baai markeert vastzetten aan het rif. Natuurlijk hebben wij na gedane arbeid nog even een rondje gedoken, om het zeepaardje te zoeken. Na een korte tijd en de aanwijzingen van de duikers en collegae die de plaats (en het Zeepaardje) al hadden bezocht hadden we de gemarkeerde plaats snel gevonden. Maar na een tijd zoeken; geen Zeepaardje gezien.

Op de weg terug naar de Baai wel een White Spotted Eagle Ray gezien en een tijd geobserveerd. Dat maakte alles ruimschoots goed, en deed mij het Zeepaardje vergeten. Dezelfde week kregen wij van twee Amerikaanse duikers, ondanks dat mijnes inziens toch wel overduidelijk was dat het bewust was neergelegd, ons ‘verloren’ loodblokje terug. Geweldig die ‘behulpzame’ Yanks!!!

Maar nu weer terug naar de duik met Nina; Zowel Nina als ondergetekende hebben (natuurlijk, het zat ons echt weer ‘tegen’) geen narcose ervaren. Na het maken van de deepstops zijn we richting de ‘uitgang’ van het rif gegaan. Vlakbij die uitgang ligt een schroef van een schip. Rond die schroef zijn wij gaan zoeken naar een Zeepaardje, dat zich schijnbaar in die omgeving zou ophouden…

Al snel, na nog geen minuut, had ik het Zeepaardje (het was een vrij grote, zeg dus eigenlijk maar gerust Zeepaard of Zeeknol) gevonden! Het eerste Zeepaardje dat ik in mijn leven heb gezien! En nog vrij zwemmend ook!

Afgelopen week heb ik o.a. een Rescue Diver Cursus gegeven. Na het allerlaatste reddingsscenario ben ik met de cursist (het was er helaas maar één) en mijn Duitse semi collega Boris (die eigenlijk Mares vertegenwoordiger is, het merk waar Scuba Do importeur van is) en mij geholpen heeft met de laatste twee scenario’s, nog een duik gaan maken op het rif van Jan Thiel. Op het rif zijn wij het Zeepaardje weer gaan zoeken. Zonder resultaat…
Echter vlakbij het bord dat de baai markeert, (bord waar ik het eerder over had) vond Boris een Zeepaardje. Nummer twee van die week!

Gisteren hebben Nina en ik, op onze vrije zondag, zelfs twee duiken gemaakt. Een op het rif bij het Sea Aquarium, om het klaren van Nina’s oren te testen. En ’s avonds een nachtduik bij volle maan op het wrak Superior Producer.

Na de duik op het rif weer gezocht naar het Zeepaardje. Het grote Zeepaard waar ik het eerder over had hebben we helaas niet meer gevonden. Maar na een kwartier vonden we een kleiner exemplaar, heel dicht bij de plaats waar het grote Zeepaard zat. Zie foto…!

Dus in één week, driemaal een Zeepaardje! Ik hoop dat er nog meer volgen en dat dit verhaal mijn geluk niet verpest. Ik heb een nieuwe hobby gevonden, buiten het duiken: het zoeken van Zeepaardjes! Helemaal geweldig!

Nog even over die Superior Producer; In 1977 kwam het vrachtschip de Superior Producer de haven van Willemstad binnen varen om te tanken. Het schip was op weg naar Isla Margarita. Bij het verlaten van de haven begon door de ruwe zee lading te schuiven waardoor het schip, slagzij maakte en water ging maken. Na vergeefse pogingen om het schip recht te trekken werd het schip weggesleept naar de plaats waar nu de Megapier ligt, waar cruise- en soms ook Marineschepen aanleggen. Daar is het schip gezonken, tot een diepte van circa 30 meter. De lading van de Superior bestond uit kleding, tassen en sterke drank. De lading is door de bevolking van Curaçao vrijwel volledig geborgen (natuurlijk voor eigen gebruik). Vaak met het nodige risico…

Na drie maanden op het eiland te hebben gewerkt, was ik nog steeds niet op de Superior Producer geweest! De vaste dag dat Scuba Do daar duikt is zondag, mijn vaste vrije dag!
Gisteren was het dan eindelijk zo ver! En dan meteen maar een nachtduik, bij volle maan. Onder begeleiding van Nina’s ‘baas’ Hans Pleij. Wie daar in 1978, op 16 jarige leeftijd al dook, en een doos Whiskey uit het wrak wist te slepen.

We waren in goede handen, alleen de entry was een beetje lastig. Met golven van soms ongeveer een meter.

Leroy