Laatste bericht uit Curacao

Hallo lieve mensen,

Tijd vliegt. Zeker als je aan het eind van je (werk)verblijf een soort van vakantie hebt ingepland. Maar na circa 7,5 maand zit het er op. Ik verlaat het eiland met gemengde gevoelens, je wilt niet weg, je wilt geen afscheid nemen van het eiland, de mensen wie je hebt leren kennen, de mooie riffen, maar tegelijkertijd wil je toch naar huis. Ik denk dat hetzelfde voor Nina geldt. Niet dat ik me hier niet thuis voel, het was een mooie ervaring. Het duiken en de riffen rond Curaçao zullen denk ik onder andere de dingen zijn die ik zal missen. En toch kijk ik er naar uit om weer thuis, in Nederland te duiken. Ook weer dubbele gevoelens.

De afgelopen weken hebben we veel gedoken, vrijwel iedere dag. Hoogtepunt waren de twee duiken die we hebben gemaakt op de noordkant met Niels Jorissen van Divecharter Curaçao. De noordkant is geheel anders dan de riffen aan de zuidkant van het eiland, waar gewoonlijk gedoken wordt. De noordkant is ruiger, ook onder water. Ik moest denken aan de metafoor ‘een ruwe diamant’. Alles is groter, ruwer en het onderwaterleven is anders. Zo hebben we de eerste duik een Verpleegsterhaai gezien. Toen die met zijn hoofd naar mij draaide en onder me door wegschoot, van het rif af de diepte in, was het wel even schrikken. Hele leuke ervaring aangezien de kans nihil is dat je tijdens ‘reguliere duiken’ op de zuidkant een haai ziet.

Enige weken geleden heb ik ook iets geschreven over de Lionfish, die sedert enige maanden zich hebben genesteld op de riffen rond Curaçao. Hans, de eigenaar van Animal Encounters Divecenter (wie wij dus nog steeds elke dag zien omdat we daar veel duiken) vertelde dat hij een Lionfish had gespot op het rif op 18 meter toen hij daar aan het duiken was met een aantal van de Aquaristen van het Sea Aquarium. Nina en ik hebben daarna twee duiken gemaakt om de Lionfish te zoeken, zij zijn territoriaal dus de kans was aanwezig dat de Lionfish welke Hans had gezien zich nog in die buurt ophield. We konden dus gericht zoeken en ik wilde nog heel graag een Lionfish in het wild zien omdat die tot voor enkele maanden geleden nog niet voorkwam rond Curaçao en nu nog redelijk zeldzaam zijn. Misschien verandert dit in de nabije toekomst, de tijd zal ook moeten uitwijzen wat de aanwezigheid van Lionfish met de vispopulatie zal doen.

Dus Nina en ik op zoek. Twee duiken geen resultaat. De derde duik is Hans meegegaan, als laatste duik met Nina en mij. Na een paar minuten had Hans er één gespot, tussen het koraal. Overigens op een andere plaats dan de oorspronkelijk gespotte Lionfish, dus vermoedelijk was dit ook een andere. Toen ik deze aan het fotograferen was hadden Nina en Hans er nog een gespot! Een nog mooier en kleurrijker exemplaar.

Overigens wordt door een lokale marinebiologische onderzoeksorganisatie, die zich onder andere bezig houdt met instandhouding en bescherming van de koraalriffen en het onderwaterleven, opgeroepen de Lionfish uit te vangen of te doden. Zij hebben duikscholen opgeroepen hieraan mee te werken. Buiten het risico dat iemand loopt, je kunt namelijk gestoken worden, lijkt me dit operationeel ook lastig, of minimaal een beetje genant. Ik zie zo voor me dat een instructeur op zijn leitje schrijft “wacht even hier op me, niets doen, ik moet even die Lionfish aan m’n speer rijgen (of met een netje vangen) willen jullie trouwens wel een ‘Project Aware’ brevet? Lijkt me lastig te verkopen (niet alleen dat aware brevet).

Mijn Aalscholvers groottenue heb ik trouwens gisteren aan de wilgen gehangen. Er zaten zoveel gaten in, de runner van de rits was afgebroken en er was geen seal meer heel. Ik heb het pak gedoneerd aan de ‘corner of fame and worn out rubbish’ van Hans.

Ik zal nu het ‘woord’ aan Nina geven, zij heeft ook nog wat te vertellen:

Dat was het dan. Vandaag is de laatste dag op dit mooie eiland. We kijken terug op een prachtige tijd die we nooit zullen vergeten. We zullen het zeker gaan missen hier, maar de tijd is gekomen om te gaan. Maar dubbele gevoelens zijn er zeker. Vooral als ik er aan denk dat het heel koud is in Nederland. Dan wil ik eigenlijk niet weg hier!

In de afgelopen week dat we vakantie hadden, hebben we nog allerlei dingetjes gedaan die we nog wilden doen. We hebben voornamelijk gedoken. Daarvoor zijn we hier naar toe gekomen. Maar we hebben ook andere dingetjes gedaan voor de laatste keer. Zo hebben we nog een keer in de Animal Encounters pool gedoken. Hierbij was Leroy de fotograaf en dit heeft een paar hele leuke foto’s op geleverd. Ook hebben we nog een keer met de dolfijnen gezwommen. Dat was ook heel leuk omdat ik nog wat extra dingetjes met de dolfijn mocht doen! Daarna hebben we ook nog eens met de dolfijn gedoken. Ik heb al tientallen Dolphin Scuba Encounters gedaan. Maar ik zat elke keer achter de lens in plaats van ervoor. Maar nu sta ik een keer op de foto. En dit zijn wederom leuke foto’s.

We moeten nu gaan om ons draadloos internet via de wandcontactdoos in te gaan leveren. Dus ik zeg:

AYOOO

Liefs,
Nina en natuurlijk Leroy

PS. De foto van de Nurseshark op de noordkant is niet zo goed door de uitwijkingsmanoeuvre. Excuses daarvoor...