Hooggeëerd bezoek!

Deze week begon met een dag vol verassingen. In de vroege ochtend met een bericht op deze site en een financiële meevaller voor Nina maar later die ochtend volgde de echte verassing…

Afgelopen maandag ging ik, in overleg met de arts van de SVB (Sociale Verzekeringsbank) voor het eerst sinds het verkeersongeval weer duiken. Ik ging met een collega met een groep ‘checkdivers’ mee op het huisrif van Jan Thiel. Terwijl ik mijn persluchtset aan het monteren was werd ik ineens bij mijn schouder gepakt, wat ik heel erg raar vond want zo wordt doorgaans niet je aandacht gevraagd. Toen ik omhoog kwam van mijn set keek ik recht in de ogen van………… Johan (Retel Helmrich) en ik was totaal verbaasd. Ik kon alleen uitbrengen: ‘Wat doe jij hier?’.
Johan bleek het noodzakelijke met het (uiterst) aangename gecombineerd te hebben en was zowel voor zijn werk als voor het vereren van mij met een bezoekje hier op het eiland. Wat een aangename verassing.

De duik die maandagochtend was geen succes. Al bij het uitzwemmen had ik last van nek en schouders en na de duik werd dit erger. Met een collega en een groep (klanten) duiken was vermoeiender en intensiever dan ik had gehoopt. Dus de zelfde dag naar de huisarts en de volgende dag terug naar de SVB. Waarna de AO (Arbeidsongeschiktheids periode) met twee weken werd verlengd. (Wat ik al wist, want zo had ik het tijdens mijn vorige bezoek met de SVB arts afgesproken).

De daaropvolgende dagen hebben Johan en ik het eiland samen verder verkend. Met als hoogtepunt dat ik weer ben gaan duiken op donderdag. In overleg met de SVB arts en de fysiotherapeut is besloten dat ik (rustig aan) wat duiken moet maken op ‘therapeutische’ basis. Daarnaast kan ik eventueel zwemmen of snorkelen. Ook zijn Nina en ik in de Lagune van Animal Encounters geweest, waar Johan en Nina aangerand werden door een vijftiental zeer hongerige roggen. Ik bevond mij natuurlijk op een veilige afstand (met de camera).

Het was een geweldige week, een lichtpunt voor mij. Want ik begon steeds chagrijniger te worden van de AO en het feit dat ik niet kon duiken en me verveelde. Het herstel is deze week positief geweest. Hetzelfde geldt, met een enkele uitzondering, voor het duiken. Ik merk duidelijk verbetering door de fysiotherapie en misschien ook wel door het duiken. Ik hoop dat dit zo blijft!

Door het semi-vakantie gevoel dat veroorzaakt werd door Johan zijn bezoek hebben we de hele week buiten de deur gegeten. Dus het was een luxe en relaxte week…

Op het moment dat ik dit schrijf zit Johan aan boord van een KLM toestel op koers naar Nederland. Aan (vrijwel) alle leuke dingen komt een eind.

Johan, we hebben het echt leuk gehad! Nina en ik zullen je missen. Misschien tot ziens op het eiland, anders wordt het toch maar weer duiken op ons beider huisrif; de Nionplas. Minder exotisch, maar het heeft toch zeker zijn charme…

Ik hoop trouwens dat als ik straks terug ben in Nederland mij ook nog steeds die mening is toegedaan….!!?


Leroy